Pięć miesięcy to sporo czasu. Oczywiście zależy do czego to odniesiemy. Ale w zestawieniu ze średnią życia człowieka, pięć miesięcy to jednak szmat czasu. W tym czasie można zrobić naprawdę wiele rzeczy: napisać książkę, zbudować dom albo namalować kilka obrazów. Można też nie napisać ani słowa w swym blogu i to właśnie jest me największe w tym okresie dokonanie…
Poprzedni wpis zapowiadał wyjazd na zasłużone wczasy. Jak się pewnie domyślacie wyjazd udał się znakomicie. Pogoda dopisała, kurort był znakomity, jedzenie, zakwaterowanie i atrakcje naprawdę na wysokim poziomie. Spędziliśmy tydzień w ośrodku Grand Ventana w pobliżu Puerto Plata na północnym wybrzeżu Dominikany. Przez siedem dni i nocy nie robiliśmy nic poza byczeniem się na plaży, piciem lokalnych drinków i moczeniem tyłków w Atlantyku. Nadia pokochała basen i Ocean, Aga masaże i mleko świeżych kokosów, mnie wystarczył plażowy leżak, książka i Santo Libre w sporych ilościach.
W grudniu pojechaliśmy do Polski. Chcieliśmy zawitać w Chorzowie na Święta, ale wigilię danym nam było spędzić na lotniskach i w podróży. Mieliśmy nadzieję, że niewiele osób będzie chciało podróżować w te dni – cóż za naiwność! Nowy terminal w Toronto zapchany był po uszy. Okazało się, że z powodu złych warunków pogodowych poprzedniego dnia w Londynie wszystkie loty do Wielkiej Brytanii były opóźnione. Co za tym idzie również i nasze loty ucierpiały z powodu tej globalnej dezorganizacji.
W Polsce spędziliśmy nieco ponad dwa tygodnie. Czas szybko nam upłynął na niezliczonych wizytach u Rodzinki i Znajomych. Miło było spotkać się z ludźmi, których kilka lat już nie widzieliśmy. Były więc miłe i długie spotkania, wspomnienia, nocne dyskusje i hektolitry piwa. Było naprawdę miło!
Po powrocie nic się specjalnego nie działo. Agnieszce business zaczął się szybko w tym roku rozkręcać. Już od stycznia miała sporo klientów i zawarła kilka transakcji. Nadia nie przejmując się niczym rosła jak na drożdżach, codziennie zaskakując nas nowymi umiejętnościami. Mnie czas mijał między pracą w ALSTOM’ie, a tworzeniem stronki dla firmy zajmującej się… sprzątaniem psich odchodów (Doody MASTER, Inc.).
Raz tylko tej zimy, na początku marca, wybraliśmy się na narty. Wyciągi są bardzo blisko naszego domu, więc zostawiwszy Nadię pod opieką sąsiadki pojechaliśmy szusować. Spędziliśmy cały dzień na stokach. Było naprawdę znakomicie! Pogoda była idealna, a z racji tego, że wybraliśmy się w dzień powszedni również na zbyt wielki tłok narzekać nie mogliśmy. Szkoda, że już po zimie…
Wracając do zimy na krótką chwilkę opiszę może me przygody w Walentynkowy wieczór. Jak pewnie wiecie zima tego roku tak naprawdę nie zawitała do nas aż do połowy stycznia. Gdy jednak już dotarła to zapodała nam kilka naprawdę obfitujących w śnieżne atrakcje dni. Byłem właśnie w Windsor Locks w Connecticut, gdy największa tej zimy burza śnieżna nawiedziła północno-wschodnią część Stanów Zjednoczonych. Było już późne popołudnie, gdy po skończonym szkoleniu miałem wracać do domu. Okazało się jednak, że większość lotnisk została zamknięta i nie będzie możliwości wylotu, aż do dnia następnego. Nie zmartwiło mnie to zbytnio, a perspektywa kolejnej nocy w hotelu nie była tak straszna jak spędzenie wielu godzin w samochodzie. Okazało się jednak, że koleżanka, z którą podróżowałem nie miała wyboru i nie chcąc pozostawić dzieci samych w zimną, śnieżną noc, musiała szybko wracać do domu. Co miałem zrobić? Zaoferowałem, że pojedziemy razem…
Z Windsor, CT do Rochesteru jest jakieś 350 mil autostrady. W pogodowo normalny dzień podróż ta zajmuje około pięciu godzin. Nam zajęło to blisko dziewięć, z czego dwie z zaspie… Otóż w okolicach Albany zdarzyło nam się napotkać na drodze samochód porzucony na lewym pasie autostrady. Traf chciał, że był to właśnie ten sam pas, którym my podróżowaliśmy. Prawym pasem jechał duży samochód ciężarowy. Wobec niemożności zatrzymania się przed niespodziewaną przeszkodą, nie mając też możliwości jej ominięcia zdecydowaliśmy się na nieuniknioną kolizję. Jako, że szybkość podróżna była naprawdę niewielka, również i efekt kolizji nie był zbyt poważny. Udało mi się zmieścić pomiędzy tyłem porzuconego auta, a ciężarówką uszkadzając jedynie zderzak i lewy migacz. Gdyby nie fakt, że w wyniku tego bliskiego spotkania zakopaliśmy się również w zaspie, moglibyśmy bez problemu podróżować dalej. Pomoc drogowa i policja dotarły dopiero po półtorej godzinie od zdarzenia. Biorąc pod uwagę liczbę uszkodzonych samochodów, które tego dnia widziałem na drodze musieli być naprawdę nieźle zajęci…
No dobra, chyba wystarczy jak na podsumowanie pięciu miesięcy. Za chwilę idziemy na imprezę do znajomych więc pora już kończyć. Postaram się w przyszłości mniejsze robić przerwy…